68 years Sittingvolleybal

Nr SPI 20-007                                        Interview   20 jaar speler  Nationaal Team   en   thans  Volleybal  trainer/coach 

Alfred Oonk

 Stel jezelf even voor. Wie ben je/ en wat doe je?

Mijn naam is Alfred Oonk, ik ben 56 jaar en geboren en getogen in Neede, gehuwd en 2 kinderen.

Ik werk als begeleider op een voorziening voor mensen met een beperking(vroeger Sociale werkvoorziening) waarmee wij de post bezorgen voor Sb post in de gemeente Berkeland en Haaksbergen.    Naast mijn baan ben ik nu alweer 20 jaar volleybaltrainer in het regulaire volleybal. Momenteel ben ik trainer/coach bij Boemerang Eibergen dames 1, op 3e divisie niveau.  

 Bij welke club speel je zitvolleybal of heb je gespeeld en wat zijn je mooiste resultaten ?

Op 11 jarige leeftijd ben ik begonnen met zitvolleybal bij de Breng hier in de buurt. Vanaf mijn 17e ben ik gaan volleyballen bij het toenmalige de Tubanten in Enschede(later Twente 05), een paar jaar bij ISV Hengelo en ook nog onder de vlag van Boemerang.

Met het club team  de Tubanten/Boemerang/Twente 05 heb ik alle titels gehaald ( Nationaal kampioen, Bekerkampioen en 2 x Europees clubkampioen). Vanaf 1982 werd ik geselecteerd voor het nationale team en in 1983 werd ik voor het eerst Europees en Wereldkampioen in Delden(NL) 19 km van mijn huis!!

In 1984 mocht ik als jongste speler mee naar de Paralympics in New York, we versloegen in de finale Duitsland en pakten Olympisch goud. Bondscoach was toen Jouke de Haan Naast Paralympisch goud en 2x zilver, ben ik diverse keren Europees en wereldkampioen. 4 x op een internationaal toernooi uitgeroepen tot speler in het wereldteam, in 1990 uitgeroepen tot beste allround speler van Europa(we speelden toen het 1-5 systeem met mij op de spelverdelers plek) 5 x als beste spelverdeler van een EK of WK.

Ik had het geluk dat ik in een “gouden” generatie terecht kwam met spelers als Johan Reekers, Stef de Wit, Gerard Kroon, Henk Dost, Addy Dost en later ook Andre Venderbosch , Pieter Top en Henk Aalders, mede door hen heb ik alle bovenstaande kunnen bereiken .

 Waarom en wanneer ben je gaan zitvolleyballen ?

Ik werd geboren met een afwijking aan beide voeten(klompvoeten) en daar hadden ze in de jaren 60 nog niet zo veel ervaringen mee, ziekenhuis in en ziekenhuis uit.

Vanaf mijn 6e kon ik lopen al waren de operaties nog niet achterwege. Door mijn fysio therapeut kwam ik in aanraking met zitvolleybal en zo is mijn carrière begonnen.

Wat is je ervaring met zitvolleybal en Wat heeft het zitvolleybal je gebracht ?

Door het zitvolleybal ben ik beter leren omgaan met mijn beperking, sociaal gezien volwassen geworden en gaan houden van de volleybalsport in zijn geheel.

Het zitvolleybal heeft mij wel een beetje gevormd wie ik nu ben, mede het gegeven dat je aan een teamsport doet en ik gebruik die ervaring nog dagelijks om over te brengen op de speelsters die ik nu train.  Door het zitvolleybal heb ik veel moeten laten door al de trainingsuren en weekenden dat we ergens in Nederland trainden of speelden, aan de andere kant heb ik door het zitvolleybal de gehele wereld over gereisd veel gezien en meegemaakt.

 Je hebt internationale zitvolleybal ervaringen . Waar ben je geweest wat waren jouw mooiste of bijzondere ontmoetingen ?

De Paralympics waren toch wel het indrukwekkends (New York, Seoul, Barcelona en Sydney) , helaas heb ik Atlanta in 1996  moeten missen door een operatie.

Maar ook de Wk’s in Las Vegas en Teheran ware fantastisch alsmede al de toernooien die we met de Tubanten speelden in het voormalig Joegoslavië, Hongarije, Duitsland en Oostenrijk, waar we met eigen auto’s of een busje naar toe gingen waren altijd een feest van herkenning. Eigenlijk te veel om op te noemen.

 Om Internationaal te spelen moet er een Classificatie (handicap) keuring plaatsvinden. Hoe ervaar je deze keuringen en zouden deze moeten veranderen of juist niet ?

Het hele kwalificatie systeem zou eigenlijk voor het zitvolleybal niet moeten gelden. Ik zelf viel in de categorie Les autres, omdat ik geen amputatie had. Gelukkig heb ik zelf nooit hinder ondervonden van de keuring maar ik kan me nog herinneren dat Herman Ravier in 1988 in Seoul niet mee mocht spelen omdat hij niet gehandicapt genoeg was??  Herman had de zelfde beperking als ik en liep zelfs nog slechter, hij had alleen de pech dat hij door een “verkeerde arts “gekeurd werd.

Nationaal gezien vind ik dat iedereen mee moet kunnen doen aan het zitvolleybal, mede om het te integreren en promoten.

Internationaal zal er iets van een minimale beperking moeten blijven, alleen waar leg je dan de lat? Ik zou kiezen voor, als je aantoonbaar medisch gezien niet meer mag staand volleyballen, zou je internationaal mee moeten kunnen spelen.

 Wat denk je dat er nodig is om het zitvolleybal meer te  in ons land op de kaart te zetten?  Meer richten op sporters met blessure  

 Ja  via Nevobo, verenigingen, artsen, fysiotherapeuten

Meer richten op wekelijkse publiciteit Ja via sociaal media, clinics op scholen en bij verenigingen en weg uit de achteraf halletjes, meer Integreren binnen het regulaire volleybal.

 Indien je niet meer zelf actief speelt , zou je dan voor zitvolleybal iets willen gaan doen?

Na dat ik mijn actieve carrière als speler ben gestopt, heb ik 1 jaar het team van Twente 05 getraind/gecoacht tevens ben ik van 2007 t/m 2010 assistent trainer/speler van het nationaal zitvolleybal team geweest. Onlangs nog contact gehad met de huidige bondscoach over een eventuele rol als assistent , helaas momenteel te druk als trainer/coach.  Maar wie weet in de toekomst?

© Copyright ZitvolleybalNederland